Masaż tajski tradycyjny
Tradycyjny masaż tajski ewoluował na przestrzeni 2500 lat, wywodząc się z istniejących lokalnych praktyk, wpływów chińskiej medycyny ze szczególnym wyróżnieniem technik akupresury, elementów jogi oraz starożytnej indyjskiej sztuki leczenia – ajurvedy. Za prekursora i mistrza w początkowym etapie uznaje się żyjącego w Indiach na przełomie VI-V w p.n.e Jivak Komar Bhaccha – który na fali ekspansji buddyzmu przybył do Tajlandii, gdzie nauczał i rozwijał sztukę masażu, która w następnych stuleciach została oficjalnie rozpoznana i uznana za podstawę masażu tajskiego.
Na przestrzeni kolejnych wieków techniki masażu były doskonalone i praktykowane głównie w świątyniach lub klasztorach buddyjskich, a ich przekazy w następujących pokoleniach mnichów odbywały się wyłącznie ustnie. Pierwsze znane dokumenty, dokładnie opisujące pozycje masażu, zapisano w Tajlandii na liściach palmowych w języku pali dopiero w XVII w. Niestety – większość z nich zaginęła podczas najazdu wojsk birmańskich i zniszczenia Ajuthaii – ówczesnej stolicy kraju.
W 1832 r. – panujący król Rama III nakazał, by ocalałe teksty wyryć na kamiennych tablicach i wmurować w ścianę świątyni Phra Chethupon Wimolmangklararam – popularnie nazwanej świątynią Wat Po w Bangkoku. Przedstawiają one 30 wizerunków ciała z przodu i 30 wizerunków ciała z tyłu wraz z rysunkami linii energetycznych, umieszczonymi na nich punktami leczniczymi oraz opisami skrupulatnie przestrzeganymi podczas masażu tajskiego.
Masaż tajski
Tradycyjny masaż tajski – w języku tajskim nuad phaen boran – oznacza naturalną – często określaną mianem holistycznej – metodę leczenia dłońmi. Masowanie polega na przywróceniu równowagi
energetycznej organizmu, zaburzonej wskutek choroby lub stresu poprzez rytmiczne i spokojne uciskanie oraz stymulowanie punktów znajdujących się na krzyżujących się kanałach energetycznych (przyjmuje się, że kanałów energetycznych – SEN jest 72000).
W trakcie tradycyjnego masażu tylko 10 głównych kanałów wraz ze zlokalizowanymi na nich punktami uciskowymi (CZOP SEN) – znajdujących się w pobliżu stawów lub przebiegu nerwów – jest rozpoznawana, co w pełni pozwala podczas poprawnie wykonanego masażu całego ciała, na przywrócenie równowagi energetycznej organizmu – odblokowania jej swobodnego przepływu – przyspieszenia naturalnego procesu leczenia.
Podczas zabiegu wykorzystuje się techniki akupresury (naciskanie kciukami, dłońmi, łokciami, przedramionami, kolanami oraz stopami) techniki rozciągające oraz elementy refleksoterapii.
W trakcie masażu stosowana jest także technika chwilowego zatrzymania obiegu krwi poprzez uciskanie tętnic. Ponadto stosowane są pozycje przypominające pozycje jogi (asany) – stąd też czasami można spotkać się z określeniem masażu tajskiego jako jogi dla leniwych.
Istotą masażu tajskiego są nauki Buddy – dlatego też każdy seans jest fizycznym rodzajem współczucia, a zarazem życzliwości – jest formą medytacji, podczas której osoba masowana, jak i masażysta(ka), znajdują się w stanie głębokiej kontemplacji i relaksacji.
Masaż tajski a współczesna medycyna
Według medycyny współczesnej (odnoszącej się do metod leczenia opartych na doświadczeniach naukowych) tradycyjny masaż tajski jest zabiegiem kwalifikowanym do grupy zabiegów czy technik mobilizacyjnych, technik powięziowych oraz manipulacyjnych kręgosłupa i kończyn.Wykonywany profilaktycznie poprawia kondycje fizyczną, psychiczną, intelektualną i duchową – podnosi odporność organizmu. W przypadku choroby, w zależności od jej objawów, stanowić może główną metodę leczenia, bądź może być jedynie dodatkiem do innych technik. Praktycznie każda osoba może stosować masaż tajski jako formę ćwiczeń poprawiających zakres ruchu w stawach, jak też i siłę mięśni, jako formę relaksacji, profilaktyki oraz podniesienia odporności organizmu.
Zalety masażu tajskiego:
- poprawia krążenie krwi, a jednocześnie szybsze odprowadzenie zbędnych produktów przemiany materii
- przyśpiesza zaopatrzenie komórek w substancje odżywcze
- usprawnia działanie systemu odpornościowego
- utrzymuje i poprawia elastyczności mięśni, stawów, ścięgien i więzadeł – utrzymuje i poprawia zakres ruchów w stawach
- utrzymuje prawidłowe napięcie mięśniowe
- redukuje bóle głowy i migreny
- usprawnia pracę narządów wewnętrznych
- rozluźnia mięśnie
- redukuje napięcie psychiczne
- rozładowuje stres (charakter relaksacyjny)
- poprawia ogólną sylwetkę ciała.